Bağıntılı Varoluş Meditasyonu Uygulaması

Bağıntılı varoluşla ilgili kavramlar düzeyinde bir anlayışımız olsa da, gündelik hayatımızda, anlık deneyimlerimizde, kendimizi beş duyumuzla anlık olarak algılamadığımız bir bütünlüğün parçası gibi görmemiz kolay olmaz. Algımızın yapısı gereği, gerçekliği  anlık olarak dikkatimizi verdiğimiz bölümler halinde deneyimleriz. Bu yüzden de, deneyimlerimiz arasında bağlantı kuramadan, belirli bölümlere fazla yoğunlaşıp bütün resmi gözden kaçırma olasılığıyla karşılaşırız. Bu durum insanların sınırlı algılarıyla desteklenen benmerkezci düşünce biçimlerinden kaynaklanan, bilmeye ilişkin temel yanılgısını gösterir. Ancak bütüncül bir deneyimi, yine bu parçalı algılama biçimimiz içinde yaşama olanağımız da var.

Tekil ve bağlantısız bir bütün olarak algıladığımız benliği vareden koşulları tek tek ele alırsak, bu koşulların bizi bütünü oluşturan ağlara nasıl ilişkilerle bağladığını ve aslında ilişkilerin dışında varlıklardan sözedilemeyeceğini görebiliriz.

Önce dünyaya geldiğimiz ve şu an içinde bulunduğumuz zaman dilimini düşünelim. Dünyada bulunduğumuz zaman, bizimle aynı zaman diliminde yaşayan bütün insanlar gibi, belirli koşullardan ve olaylardan etkilenmemize neden oluyor ve varlığımızı belirleyen değişkenlerden birini oluşturuyor. Başka bir zaman diliminde doğsaydık, aynı ilişkiler içinde olur muyduk?

Doğduğumuz ve büyüdüğümüz ülkede ve şehirde olmamızın ilişkilerimizi nasıl etkilediğini düşünelim. Bu bizi hangi doğal ve toplumsal sistemlere bağlıyor?

Etnik kökenimiz, kullandığımız dil, sosyal ve ekonomik koşullarımız, bunların sağladığı ayrıcalıklar ya da yoksunluklar neler?

İçine doğduğumuz inanç ve gelenek yapısı bizi nasıl etkiliyor? Çocukluğumuzda karşılaştığımız dini hikayeler ve evrene ilişkin tasarımlardan nasıl etkilendik? Bunlar zihnimizi nasıl bir zihinsel sisteme bağlıyor?

Sahip olduğumuz toplumsal cinsiyet rollerinin varoluşumuzu nasıl belirlediğini değerlendirelim.

Anne ve babamızın kişiliği, zayıflıkları ve güçlü yönlerinden nasıl etkilendik? Onların bizimle ilişkileri hangi deneyimlere yol açtı?

Tek çocuk olarak büyümemiz ya da kardeşlerimizin olması, bu durumun yol açtığı desteklenme, rekabet ya da yalnızlık duygusu, bütünle ilişkilerimizi nasıl etkiledi?

Zihinsel ya da fiziksel engellerimiz, bunların yolaçtığı mücadeleler, ilişkilerimizi ve alışkanlıklarımızı nasıl etkiledi? Bu engeller başka varlıklara anlayış geliştirmemizi ve onlarla bağ kurmamızı kolaylaştırdı mı?

Çocukluktan bu yana geliştirdiğimiz yetenekler, eğilimler hangi toplumsal sistemlerle bağlantı kurmamızı sağladı?

Aldığımız eğitim, okuduğumuz yazarlar, düşünürler, hangi düşünce ve yaşama biçimlerine bağlanmamızı yol açtı?

Bütün bu yönleri tek tek ele alırken, sadece “kendimizden” kaynak bulan, başka hiç bir sistemle ilişkisi olmayan somut veya soyut bir özelliğe rastlayabilir miyiz?